9 เม.ย. 2568
SME Inspiration
ผมเป็นลูกชนเผ่าม้ง ครอบครัวของผมทําการเกษตรปลูกผักเมืองหนาว อยู่บนดอยแม่สาใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ พออายุ 20 ปี ก็มีความคิดที่อยากจะลงจากเขามาหาประสบการณ์ ตอนนั้นก็มาช่วยเถ้าแก่ทำการค้าที่ตลาดสี่มุมเมือง ขับรถขนส่งผัก ตัดแต่งผัก และก็เข็นรถส่งผัก ก็ทําทุกอย่างในร้าน พอประมาณปี 2540 ตลาดไท เพิ่งเปิดผมก็เลยออกจากตรงนั้น แล้วก็เริ่มรับผักมาขายเอง ตอนนั้นมีเงินเก็บอยู่ประมาณ 20,000 บาท ผมก็ต้องขับรถกระบะเก่าๆ วิ่งขึ้นไปเอาผักจากบนดอยต่างๆ เอาลงมาขายประมาณ 2-3 วัน พอขายหมดก็วิ่งกลับไปเอามาขายอีก ทําทุกอย่างด้วยตัวเองคนเดียว รับผักส่งผัก คิดเงินเอง ทําเองทุกอย่าง ตอนนั้นก็รู้สึกว่าเหนื่อยมาก แต่ก็ต้องพยายามอดทน ช่วงเริ่มต้นก็ไม่ค่อยดี ประสบการณ์ก็ลองผิดลองถูก ก็ใช้เวลาอยู่สักพัก กว่าทุกอย่างจะลงตัวครับ
สำหรับร้านของผม ชื่อร้านส่งเสริมเศรษฐกิจชาวเขา เราเป็นผู้จําหน่ายผักเมืองหนาว จากประเทศไทยและจากประเทศจีน แล้วเรามีแนวความคิด ที่อยากเข้าไปช่วยเหลือเกษตรกรชาวเขา ซึ่งเขาไม่มีทุน เราก็ไปช่วยเขาในเรื่องของเมล็ดพันธุ์ ปุ๋ย และยา พอชาวบ้านเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ เราก็จะเข้าไปรับซื้อ ด้วยประสบการณ์การเดินทางในที่ต่างๆ ทําให้เรารู้ถึงแหล่งที่มาผักแต่ละชนิดมาจากที่ไหน ทําให้ตลอดระยะเวลา 365 วัน ร้านของเราจะมีสินค้าจําหน่ายตลอดทั้งปีครับ
ในช่วงแรกๆ เราขายแต่ผักแต่ภายในประเทศ จุดเปลี่ยนจริงๆ ประมาณ 10 กว่าปีที่ผ่านมา ผักจากเมืองจีนเริ่มเข้ามาขายในบ้านเรา ผักของเขามีคุณภาพดี สวย ลูกใหญ่ ต้นใหญ่ และก็มีความหลากหลายกว่าผักบ้านเรา แล้วก็ยังมีราคาที่ถูกกว่าอีก ทําให้เราขายได้กําไรมากขึ้น ช่วงนั้นถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนที่สําคัญเลยครับ พ่อค้าแม่ค้าชาวจีนถึงกับให้เราเอาผักไปขายก่อน แล้วค่อยมาจ่ายเงินทีหลัง ทําให้เรามีสินค้าที่หลากหลายมากขึ้น ลูกค้าก็เพิ่มมากขึ้น ช่วงนั้นธุรกิจก็เติบโตอย่างรวดเร็ว ทําให้เรามีเงินมาขยายร้าน จากพื้นที่ไม่กี่ล็อก เราก็สามารถเช่าพื้นที่ขายได้มากเพิ่มมากขึ้น
คําว่าของสดนี้มันทํายากมาก มันไม่เหมือนกับของแห้งที่สามารถเก็บไว้ได้นาน ความเสียหายมันจะมาจากการขนส่ง ช่วงนั้นรถห้องเย็นก็ไม่มี ขนส่งมากับรถ 10 ล้อ ก็คลุมผ้าใบเฉยๆ อากาศร้อนผักก็สุก และระหว่างทางผักก็ถูกเขย่ากระแทกกันมาตลอดทั้งคืน ผักก็ช้ำเสียหาย พอผักมาถึงมือเราก็ต้องรีบตัดแต่ง ถ้าเสียหายมาก เราตัดแต่งออกมามันก็เหลือเพียงนิดเดียว มันก็เลยทําให้เราขาดทุนเสียหายได้ และอีกอย่างตอนนั้นเรายังไม่มีห้องเย็นเก็บสินค้า เราก็ต้องไปเช่าห้องเย็น มันทําให้เราต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นอีก ฉะนั้น การทําธุรกิจเราจะต้องคิดตลอดเวลา ต้องมีการวางแผนการจัดการที่ดีในหลายๆ เรื่อง ผมจึงคิดว่าการทําของสด ถือว่าเป็นอะไรที่ยากมากครับ
สำหรับตัวผม ผมจะยึดถือเสมอว่าลูกค้าเป็นผู้ที่มีพระคุณ ที่เข้ามาช่วยอุดหนุนซื้อของกับเรา เพราะฉะนั้น ผมจะถือเรื่องความซื่อสัตย์เป็นอย่างมาก คุณภาพสินค้าต้องสดใหม่จริงๆ และความตรงต่อเวลา ลูกค้านัดเมื่อไหร่ก็ต้องเอาไปส่งให้ตรงเวลา เพราะลูกค้าของเราส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าประจํา ก็จะมีโรงแรม ภัตตาคาร ร้านอาหาร และพ่อค้าแม่ค้าที่มารับไปขายต่อ เราต้องคิดแทนลูกค้าตลอดว่า เขาเอาของเราไปขายแล้ว เขาต้องได้กําไร ถ้าทําแบบนี้ได้เขาถึงจะกลับมาซื้อของๆ เราอีก เราจะต้องสอนลูกน้องทุกคนในร้านให้ทําแบบนี้เหมือนกับเรา ความซื่อสัตย์ทําให้ผมอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้ ผมอยู่มาตลาดนี้เป็นคนแรกๆ ตอนนี้คนยุคผมหายกันไปหมดแล้ว ตอนนี้เหลือผมอยู่เพียงคนเดียวครับ
ผมเป็นคนที่ไม่มีความรู้สูง แต่ผมก็เชื่อว่าถ้าเรามีความขยันและอดทน มันก็สามารถทําให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้นได้ จากวันนั้นตอนเด็กๆ ที่ลงจากเขามาหางานทํา มาจนถึงวันนี้ ชีวิตผมก็ผ่านอะไรมาเยอะมากๆ นอนข้างถนน ขึ้นเขาลงห้วย ลําบากแค่ไหน เหนื่อยแค่ไหน ผมก็พยายามอดทน ถ้าวันนั้นท้อ ไม่อดทน ทุกอย่างก็คงจบ ผมค่อยเก็บเล็กผสมน้อยจนมีวันนี้ ผมมีทุกอย่างที่ผมต้องการ แต่ถึงจะสบายขึ้น ผมก็ยังจะทําเหมือนเดิมในทุกๆ วัน เพื่อที่จะสร้างความมั่นคงและวางรากฐาน เพื่อส่งต่อให้กับรุ่นลูกๆ ต่อไปครับ
ในการทําธุรกิจนั้นต้องมีระเบียบวินัยทางการเงินอย่างมาก เราเอาสินค้ามาขายจากหลายๆ เจ้า ขายได้ก็ต้องเอาเงินไปจ่าย เพราะฉะนั้น เราจะขาดสภาพคล่องไม่ได้เด็ดขาด เพราะจะกระทบกับรายอื่นๆ ถัดไปด้วย ฉะนั้น เราจะไม่พอกปัญหา มีอะไรก็ต้องรีบเคลียร์ให้จบเร็วที่สุด ตอนนี้ผมก็มีโครงการที่จะไปขยายแผง ไปทําการค้าที่ต่างจังหวัด ได้ธนาคารไทยเครดิตเข้ามาช่วยให้คําแนะนําดีๆ ช่วยดูในเรื่องของดอกเบี้ย และดูสินเชื่อที่เหมาะสม ก็ต้องขอขอบคุณธนาคารไทยเครดิตด้วยนะครับ ที่ให้คนมาดูแลและคอยอยู่เคียงข้างให้คําปรึกษา อย่างไรผมก็ขอฝากร้านส่งเสริมเศรษฐกิจชาวเขาด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ
